Hokitika/fox/Wanaka/Queenstown/Wanaka.

hallo mede reizigers en achterblijvers.
Er is weer veel gebeurd in 13 dagen.
De 21ste november stond ik al vroeg op.
Afscheid genomen van een Amerikaans stel en samen eerst ontbeten.
Maar daar moeten we even terug naar avond daarvoor. :-)
Nadat ik s,avonds na een lange wandeling had gemaakt.
En thee nam leunde ik op de baliestrade buiten hoe je het ook mag noemen.
Hoorde toen een auto aankomen.
En ze stapten uit.
Michelle zag mij en glimlachte van herkenning.
Ansgar stapte uit.
En zei hè nico how are you?
Ik zei natuurlijk goed.
Ze kwamen boven en liep zo op me af en zei geef me een dikke knuffel.
Heb ze gelijk rondgeleid want het was al tegen 10en.
Naar hun kamer begeleid.
Later nog met hun een sandwich gegeten.
En thee gedronken en op naar bed.
De volgende ochtend is al bekend.
Dus samen ontbeten en van elkaar afscheid genomen.
O men wat heb ik veel geknuffeld zeg:-)
Ondertussen had ik met de hostel eigenaares afgesproken dat ik voor gratis 100 mb naar een lake zou fietsen en foto,'s nam.
Had toen ja gezegd.
Niet wetende dat je ervoor 13 km heen en 13 km terug moet fietsen.
Opzich is dat geen probleem.
Maar als je weet dat er geen fietspaden hier zijn.
Doe je het bijna in je broek van de angst om op de weg te fietsen.
Maar voordat ik dat voor gevaar voor eigen leven dat ging doen, even een lange pitstop in Hokitika gemaakt .
En kwam Nikki en haar vriend tegen die ik al eerder ontmoete.
Ze gingen die dag al de bergen in.
En zelf zou de volgende dag gaan.
Maar eerst lekker even terrasje opgezocht in de zon natuurlijk.
Later van elkaar afscheid genomen.
Dan op naar de lake.
De brug over en dan wat moet je doen?
Besloot om een zijweg te nemen.
Totdat ik erachter kwam te ver doorgefietst was ,zo,n 3 km en de weg doodliep.
Die weg met de hitte terug gefietst naar het begin van de kruising.
Fijn hè ?
Kreeg toen te horen van dat er veel fietsers voorbij komen en automobilisten er met fietsers rekening mee houden.
En dat is ook het geval.
Maar het gevoel bleef wel hangen van ojee hoop niet dat iemand me raakt.
Aangekomen op de plek nadat ik verschillende paden eerst heb opgezocht en afgesloten waren natuurlijk.
En het was moeite waard.
Zo mooi het lake was.
Veel foto,'s ervan genomen.
Toen weer terug gegaan.
Terug aangekomen in de hostel.
Kreeg ik een warm buitenbad.
Het water liet de eigenaresse voor lopen en zeep.
Werd echt verwend.
Morgen verder.
Ga nu lekker slapen.
Groetjes van mij nico. :-)